Laat ons de rustdag wijden

De sabbatavond is in Jeruzalem een feestelijke avond. Het straatbeeld ademt rust uit. En op de stoep lopen hele gezinnen en vrouwen dragen ingepakte lekkernijen op grote schalen.

Die avond van 10 januari 2014 mochten we als deelnemers aan de studiereis ‘Onopgeefbaar verbonden..!?’ beginnen in drie verschillende synagogen. Mij viel het voorrecht te beurt dat ik naast een hoogleraar orthopedagogiek zat, die me feilloos aangaf, waar we in het gebedenboek precies zaten. En als er een lange pauze was, dan kon ik een toelichting lezen op de betekenis van bidden in Joodse zin. Soms zoemden de aanwezigen en mijn buurman lichtte toe: nu zijn ze bezig in de mood te komen.
We zongen allemaal Psalmen: 95,96,98, 93,92 – ik fluisterde in mijn beste Engels, dat een christelijk meditatief radioprogramma in Nederland is genoemd naar die Psalm 92: ‘Laat ons de rustdag wijden’. De dienst duurde ruim anderhalf uur en er was een korte preek van een jonge man over de doortocht door de Schelfzee; dat is naar aanleiding van de ‘portie van de week’: Exodus 13-15.

Na dit alles trokken we twee aan twee met gastdames en gastheren naar onze gastgezinnen. Reinoud Wentink en ik werden gastvrij ontvangen door een oude dame en vriendelijker oudere heer en een echtpaar, waarvan de man mijn buurman in de synagoge was en de vrouw betrokken was bij de opzet van de zgn. YadbeYad-scholen voor onderwijs met twee leerkrachten (een joodse en een Arabische) aan joodse, christelijke en moslimse kinderen. Van zulke scholen zijn er vijf in Israël en daarvan hadden we er één bezocht in Misgav te Galilea.

Uitermate gastvrij was de ontvangst en het hele gezelschap van ontvangst was afkomstig uit Amerika en Toronto en al jaren woonachtig in Jeruzalem.
De bewoonster van het appartement waar we waren, was een vriendelijke weduwe, die gedurende de avond als voorgerecht o.a. een overheerlijke handgemaakte Tonijnmousse op tafel toverde.
Maar eerst werd de wijn geschonken, de handen in de keuken gewassen: driemaal met in de ene hand het rechter hengsel van het waterkannetje waarmee de linkerhand driemaal besprenkeld werd en met het andere hengsel in de linkerhand werd dan de rechterhand driemaal de andere hand overgoten.
Terug aan tafel werd het stil en werd het brood gezegend. Helaas ging ik in de fout door iets vriendelijks te willen zeggen, terwijl het stil moest blijven. Pas na de zegening mag het gesprek worden hervat, zodat de reinheid van het handen wassen blijft tot het delen van het brood.
Het werd een heel mooie avond en opeens kwam het Bible Lands Museum in Jeruzalem ter sprake.
Onze gastvrouw bleek vriendin van dat museum te zijn en vond een bezoek van onze groep zeer gepast, als we aandacht hadden voor Bijbelse plaatsen bij Bijbelse teksten.

Het is voor mij aanleiding geworden om met enkelen op zondagmiddag naar dat Museum te gaan. Dieneke Houtman werd gemaal enthousiasts over de speciale tentoonstelling ‘The Book of Books’ over oude bijbelhandschriften, Oud- en Nieuwtestamentische en over de joodse wortels van het christendom, wat onze studiereis inderdaad precies raakt. In het museum trof mij de bijzondere sarcofaag van Julia Latronilla uit de vierde eeuw met bijbelse afbeeldingen over de intocht van Jezus in Jeruzalem en het offer van Isaak op de berg Moria, deel van het tempelplein

Zo zijn dit wat indrukken van mij tijdens een zeer leerzame en goed gestemde studiereis.