Al ben ik al weer thuis, toch nog een verslag van een bijzondere dag...

18 januari: Het vandaag opnieuw schitterend weer. Vandaag is een vrije dag en na het ontbijt gaat ieder zijns weegs naar diensten in de synagoge of een MBJgemeente: in groepjes, samen of alleen: al naar gelang waar je wilt zijn. Mijn doel is de MBJ aan de Yad Charoetim no. 4 in de wijk Talpiot (bedrijventerrein).

Omdat het schitterend weer is ga ik vanaf Maison d'Abraham wandelen: langs de Olijfberg, via Kidrondal naar de Mestpoort (Dung Gate) Daar neem ik een taxi Yad Charoetim (kosten 65 sh / iets te veel maar ‘het is sabbath, was het excuus’… (de chauffeur begon trouwens met 75 sh, dus 10 sh door afdingen is toch gauw verdiend...

Om 10.05 ( na enig zoeken) ben ik op de plaats van bestemming: op de boven- verdieping van een kantoorgebouw (5e etage). Daar wordt ik hartelijk welkom geheten door gastvrouw Irene, een aardige vrouw, Oostenrijkse die al jaren in Jeruzalem woont en bij de gemeente hoort. Zij heeft mij als vreemdeling / nieuwkomer meteen in de gaten en is enthousiast over mijn komst en de reden waarom ( ik vertel iets over de studiereis van onze groep en studieonderwerpen ) Om wat meer over de gemeente te weten te komen verwijst ze met naar Helmut, die is van de techniek en is doende achter het mengpaneel ( het geluid regelen voor de zanggroep die aan het inzingen is onder begeleiding van een muziekgroep metkeyboard, gitaar, percussie.

Helmut vertelt mij dat de gemeente ongeveer 22 jaar geleden is gesticht. Ze hebben jaren lang op verschillende locaties diensten gehouden, maar waren in die tijd nooit echt ergens welkom ( christenen / vijandbeeld...) Ongeveer vier jaar geleden kregen ze ( “ by the grace of God “ , zoals Helmut dat noemt) de beschikking over de hele boven- verdieping van dit gebouw en hebben daar vier jaar lang gerenoveerd / verbouwd / geschilderd en alles ingericht tot wat het nu is: een prachtige kerkzaal ( ruimte voor 250-300 mensen) en allerlei faciliteiten ( keuken, toiletten, grote zaal voor koffie drinken etc., ook ruimte voor de kinderen: kortom van alles voorzien: schitterend !

De kerk ( de hele verdieping dus ) is elke dag van de week open voor allerlei activiteiten.
Vervolgens ontmoet ik Samuel: hij is Amerikaan ( uit Californië ) en komt hier al een tijd naar de diensten. Ook hij is heel vriendelijk en belangstellend ( ik vertel waarom ik hier ben ). Hij vertelt dat ook hij heeft meege- maakt dat hij -toen hij vanuit een joodse achtergrond tot geloof in de Here Jezus kwam - door familie en ook door vrienden etc. In de steek werd gelaten ( gezien werd als ''a black sheep" ).

HIj stelt me voor aan een echtpaar voor ons ( > ' you should talk to them, they know it too... ' ) Met Jakov en Yalan spreek ik af om na de dienst elkaar bij de koffie te ontmoeten. Want... het is zo'n beetje tijd dat de dienst gaat beginnen: officieel om 10.30…, het is inmiddels 10.40 uur en de zaal is intussen behoorlijk vol geworden. Ik schat toch wel zo'n 200 mensen aanwezig... Volwassenen, gezinnen, kinderen.

We beginnen met zingen ( sommige liederen hebben iets bekends: de melodie klink soms als die van een opwekkingslied ) en dat gebeurt enthousiast, met goede begeleiding.
Voorganger Meno Kalisher, heet iedereen welkom en gaat ons voor in gebed. Daarna leest iemand de Tien Geboden (in Ivrit) en Meno vertaalt in Engels. Er komen hier ook mensen uit Zuid Amerika, Oost Europa etc. Voor hen is vertaling beschikbaar via headsets. De uitleg bij de geboden is mooi: zie het niet als 10 regels, instructies… Maar wat in de Tien Woorden is beschreven, moet de vrucht zijn van je levende relatie met God!

Opnieuw zingen en daarna komen alle kinderen naar voren en wordt voor hen gebeden voor- dat ze naar hun eigen ruimte gaan ( zo’n dertig kinderen gaan naar de ‘kindernevendienst’…)
Daarna gaat de preek over het slot van Romeinen 8. De preek wordt vertaald in het Engels door Helmut, die ik eerder ontmoette. Meno Kalisher is een gedreven spreker die met gebaren en soms stemverheffing spreekt. Ergens halverwege verontschuldigt hij zich dat het soms wat hard is, zodat kleine kinderen schrikken…

Na de dienst koffiedrinken. Daar ontmoet ik Simone en haar man. Zij is betrokken bij Elah- projekt en we hebben haar maandag ontmoet in het bejaardenhuis bij Marcelle Zion, met de overlevenden van de Holocaust. Ook zij en haar man zijn heel belangstellend naar de studie- opdracht over Messias belijdende Joden. Zij vertellen dat hier soms ook problemen zijn met orthodoxe Joden. Die staan soms bij de ingang om mensen te benaderen en duidelijk maken dat ze op de verkeerde weg zijn...

Daarna nog gespreken met Jakov en Yalan. Ik vertel dat onze kerk (PKN) uitspreekt, dat zij ‘onopgeefbaar verbonden’ is met Israël. Hij legt uit dat in de Bijbel met de naam Israël veel verschillende dingen/personen worden bedoeld. Ik noem hem dat wij in deze weken ook leren en ontdekken dat er juist in Israël zoveel verschillende bevolkingsgroepen zijn. Dat vraagt de doordenking die ons bereid maakt om te erkennen: dat we ons onopgeefbaar verbonden weten met niet alleen Joodse mensen, ook met Messiasbelijdende Joden, met de seculiere Joden, met Arabische christenen, Palestijnen en al die anderen…

Na de dienst en alle gesprekken daarna ga ik om 14.15 uur weer terug: …lopend naar de Oude Stad. Wandelend en genietend van het prachtige weer is er tijd om alle indrukken nog eens te overdenken. Het was heel bijzonder allemaal, juist door de gesprekken met mensen: van hart tot hart en daardoor krijgt verbondenheid steeds meer inhoud.
Willem van de Griend